W latach siedemdziesiątych osiemnastego wieku wenecki lekarz, Franz Anton Mesmer, stał się sławny dzięki opracowaniu nowego modelu leczenia, który w tamtych czasach uchodził za model cudownego uzdrowienia.
Mesmer doszedł do wniosku, że nasze ciała muszą zawierać niewidzialny płyn, podatny manipulacji w celach leczniczych dzięki sile, którą nazywał “magnetyzmem zwierzęcym”.
Przed rozpoczęciem zabiegu prosił pacjentów, by spojrzeli mu głęboko w oczy, po czym zaczynał przesuwanie magnesów nad ciałami, by pokierować ich magnetycznym fluidem.
Później odkrył, że może przesuwać tylko swoje dłonie (bez magnesów), otrzymując ten sam efekt.
Zasłynął tym, że udało mu się częściowo wyleczyć znaną pianistkę z ślepoty.
“Prawdziwą sławą okrył się przypadek, w którym Mesmer częściowo wyleczył nastoletnią pianistkę Marię Theresię von Paradis z histerycznej ślepoty – zaburzenia psychosomatycznego, na które cierpiała od mniej więcej trzeciego roku życia.
Przebywała ona w domu Mesmera kilka tygodni na czas leczenia, dzięki któremu była w stanie dostrzec ruch i rozróżniać kolory.
Jednak jej rodzice byli mniej zadowoleni z rezultatu, ponieważ utraciliby królewską rentę, jeśli ich córka wyzdrowieje.
Ponadto, gdy wrócił jej wzrok, pogorszyła się jej gra na fortepianie, ponieważ zaczęła obserwować swoje palce, przesuwające się po klawiaturze.
Pojawiły się plotki, choć nigdy uzasadnione, jakoby relacje Mesmera z pacjentką były nieprzyzwoite.
Rodzice usunęli pianistkę z domu lekarza, jej ślepota powróciła, a reputacja Mesmera została poważnie nadszarpnięta.” – Efekt placebo, dr J. Dispenza
Jest to jeden z dowodów na to, jak silną moc ma nasz umysł, a jednocześnie jak krzywdzące mogą być decyzje kierowane własnymi korzyściami.
Książka jest dostępna
w księgarni Czary Mary
(kliknij w okładkę)
